Nog even een heel klein aller laatste afscheidsverhaaltje.

Ik ben al weer een kleine week in Nederland,5 dagen alweer om precies te zijn. Maar ik had nog een paar daagjes in Texas waar ik nog niks over had geschreven, dus zal ik die even snel wat samen vatten.

Ik heb de laatste dagen vooral met de McClains leuke dingen gedaan. Zaterdag zijn we voor Maci\'s verjaardag naar de musical flashdance geweest. Zondag is de hele familie bij ons wezen eten en hebben we in de achtertuin gezont en gezwommen, ook nog voor Maci\'s verjaardag. Ik had alvast een verjaardags/afscheids cadeautje aan Maci gegeven: een kruis die ik zelf had beschilderd, een koffiemok want die spaart ze en een sieraden schoteltje en een brief die ik geschreven had. \'s Avonds, toen oma, aunt kimmy jessie en anton weer weg waren had ik nog een cadeau aan de hele familie gegeven: een boom. Die boom had ik toen papa ernog was gekocht met hem en stond tijdelijk bij de buren in de tuin. Die boom was een afscheids cadeautje van mij voor iedereen, wat een beetje symbool staat als iets \'\'nieuws\'\' wat groeit en waar we over 10 jaar nog naar terug kunnen komen want die blijft voor altijd (tenzij iemand hem omzaagt...). Toen heb ik helaas alafscheid moeten nemen van Maci, die weer terug moest naar huis dushuilend doei gezegd. \'s Avonds nog een ijsje ergens gegeten met drie vriendinnen, en daar ook afscheidvan genomen.

Maandag ben ik naar de dierentuin geweest met Mom, Meryn, Grandma, Jessie en Anton. Dit was ookheel gezellig! Die avond was mijn afscheidsdiner met mom, dad, meryn, grandma, aunt kimmy, jessie, anton en rikki. Ik had nog allemaal kleine cadeautjes gehad en lieve kaartjes. Ik had ook nog een kruis voor Meryn beschilderd voor in haar nieuwe kamer in college en een brief geschreven, en voor mom en dad nog een reisboekje van Amsterdam voor als ze hier heen komen volgend jaar en ook een brief geschreven. Na het etentje helaas weer van een aantal afscheid moeten nemen.

Dinsdag was de dag van mijn vertrek, en was ik om 6 uur opgestaan zodat ik hopelijk als ik het vliegtuig in moest om 4 uur moe genoeg was om gelijk 7 uur achter elkaar te slapen. Karmen was ook vroeg opgestaan en toen hebben we donuts gehaald en zijn we doorgereden naar grandma en hebben daar het donut ontbijt gegeten. Het was echt heerlijk in de tuin! Toen helaas ook afscheid moeten nemen van lieve grandma. Thuis gedoucht enlaatste spulletjes ingepakt, en afscheid genomen van Nate die om 9 uur naar zijn werk vertrok. En om half 12 vertrokkenwij naar het vliegveld. Aangekomen op het vliegveld moesten we zelfs nog 20 min wachten tot de incheckbalie opende, maar waren we wel mooi de eerste. Ik had ingecheckt en aangezien we nog 3 uur hadden verlieten we het vliegveld weer om even te lunchen bij een enorm country uitziend restaurant. Toen weer terug naar het vliegveld en moest ik ook afscheid nemen van mom en meryn. Dit was helemaal niet leuk en er zijn wel wat tranen gevallen. Ik ben maar snel door de beveiliging gegaan want ik wilde dat het afscheid snel over was, maar toen ik er eenmaal doorheen was stroomde de tranen alweer over m\'n wangen.. Gelukkig was dit wel snel over toen ik bij m\'n vliegtuig zat te wachten. Het was opgegeven moment wat verwarrend met het boarden, en er kwam een ander meisje naar me toe die er niks van snapte en vroeg of ik er iets van snapte. Ik wist het natuurlijk ook niet, maar we hadden maar besloten dat we bij elkaar zouden blijven tijdens het boarden en ook in Frankfurt, want daar moest zij ook over stappen. Om 16:10 stegen we dan toch echt op, en liet ik alle herinneringen en alles wat ik afgelopen jaar had opgebouwd weer achter. Ik wist niet of ik nou blij of verdrietig was, dus ik probeerde maar zoveel mogelijk te slapen. Ik zat wel lekker bij het raam zodat ik met me hoofder tegen aan kon leunen, maar dankzij de dikke meneer naast me en de twee huilende baby\'s 4 rijen achter me heb ik die 10 uur lang naar Frankfurt klaar wakker gelegen.

Aangekomen bij Frankfurt was ik gelukkig met m\'n nieuwe reisvriendin en hebben we 45 min gelopen naar onze nieuwe gates. Ik wel mooi met twee handbagage tassen en een dikke warme deken, dus ik was oververhit en dood moe toen ik bij mijn gate aankwam. Mijn reisgenootje had ik 5 gates verderop afgezet. Na 10 minuten kwam ik erachter datmijn gate veranderd was en heb ik 10 minuten gelopen naar mijn nieuwegate en besloot ik me maar op tefrissen in de wc, wat koffie en wat fruit te kopen. Het was inmiddels al 10 uur \'s ochtends plaatselijke tijd, maar voor mijn gevoel pas 2 uur \'s nachts, dus ik was dood moe. Even over elven eindelijk het vliegtuig in richting Amsterdam, en ik had de hele rij voor mezelf! Ik voelde me helaas wel ziekig door die jetleg. Om iets van half 1 eindelijk in Nederland aangekomen waar ik nog spontaan engels tegen de medewerkers praatte, tot ik me realiseerde dat ik ook gewoon Nederlands kan. Binnen tien minuutjes had ik mijn bagage al en kon ik door de deuren heen, en daar stond m\'n hele familie en al mn lieve vriendinnetjes te wachten met spandoeken, bloemen, wijn en balonnen. Heerlijk!! Ik realiseerde me het allemaal amper door de moeheid maar echt zo onwijs leuk! Ik voelde me alweer helemaal welkom in Nederland. Daarna zijn we door naar huis gegaan waar iedereen nog even taart kwam eten en zijn we gelijk maar aan de wijn gegaan nu dat weer mag. \'s Avonds gelijk door naar La Belle, ook heerlijk om weer terug te zijnwaar we vorig jaar altijd drankjes deden en uitgingen. En rond middernacht kon ik eindelijk na 40 uur wakker geweest te zijn lekker slapen in mijn eigen Nederlandse bedje.

De dagen daarna waren ook heerlijk, heb lekker veel met vriendinnen afgesproken en leuke dingen met mama gedaan.Over 3 weken moet ik weer beginnen bij de Albert Heijn en zal in augustus beginnen aan de opleiding Media, Informatie, Communicatie aan de Hogeschool Van Amsterdam. Ik moet alleen wel even aan mijn Nederlands gaan werken wil ik daar ooit jaar 1 halen.

Ik had het niet verwacht maarik was zo snel weer gewend aan Nederland. Alleen de eerste dag door de moeheid en de jetleg was het wat zwaar maar het voelt net alsof ik nooit ben weggeweest. Het is net alsof afgelopen jaar een droom was en het niet echt is, maar het is toch echt gebeurden ik heb het jaar van mijn leven gehad waar ik zoveel heb geleerd, zoveel heb gezien, zoveel heb gedaan, en ik heb er een tweede familie erbij en daar zal ik eeuwig dankbaar voor zijn!

Ik wil iedereen nog een keer bedanken voor het steunen van mijn Amerika droom, enbedankt voor het lezen!

Liefs,

Sophie

The End.