Zoals de titel al zegt: \'\'huil niet omdat het over is, glimlach omdat het is gebeurd\'\'. En dat waar ik mezelf nu zo\'n beetje elke seconde aan moet herrineren voor ik in een grote huilbui uitbarst.

Ik dacht dat ik wel toe was aan naar huis gaan, en een deel van mij is dat ook. Ik heb alle knuffels van mama gemist elke avond, de gezellige wijntjes avonden met mijn vriendinnen ende zondag avond maaltijdenbij mijn altijd lieve opa en oma en nog veel meer. Maar ik realiseerde mij, toen ik terug kwam van mijn roadtrip afgelopen week hoe goed het voelde om hier weer thuis te komen. Het was echt thuis komen bij mijn familie. Ik voelde me een trotse Texas inwoner toen ik de staat weer binnen reed, werd meer dan warm onthaald door Karmen toen we de auto uitstapten en binnenlopen na twee weken in dit huis, mijn huis, bracht alleen maar positieve gevoelens op. Ik realiseerde me niet hoe erg ik het hier naar mijn zin had gehad tot aan ik weer terug van mijn roadtrip was. En vanaf toen voel ik mij een beetje een emotioneel wrak. Een deel van mij roept \'\'Ik wil niet weg!\'\' maar een deel van mij kan niet wachten tot ik terug ben inNederland. Maar het deel dat niet weg wil overheerst helaas het andere deel. Dus vandaar de titel.

Ik zal even stoppen met dit dramatische gedoe, en even vertellen over de road trip van afgelopen twee weken met papa, want dat was een roadtrip of a lifetime!

Alles begon op vrijdag 14 juni, toen Karmen, Merynen neefje Anton (7) mij naar het vliegveld brachten. Anton vroeg al bezorgd of ik ooit nog terug zou komen, dus had ik hem verteld dat ik na twee weken weer terug kom. Maar vlak daarna weer zou vertrekken naar Nederland en terug zou komen wanneer hij ouder en groter is wat tot stilte leed haha. Ik ging natuurlijk voor het eerst helemaal alleen vliegen, maar alles ging gelukig helemaal goed en het vliegtuig had zelfs leren stoelen en roze lichtjes aan het plafond, dus ik voelde me thuis. In San Francisco aangekomen na 4 uur vliegen zat papa al verderop te wachten, dus na wat geknuffeld te hebben zijn we bij Starbucks gaan zitten en na 11 maanden weer lekker bijgekletst. We hebben daarna de huurauto opgehaald en zijn naar ons hotel in downtown SF gereden. Het was in het chinese gedeelte wat nogal lawaaierig maar erg interessant was. We zijn eind vd middag eerst even een drankje gaan drinken op een terrasje in Little Italy, de italiaanse buurt, en ik heb wel is waar een wijntje gedronken na al die tijd! Daarna even rondgelopen door de typische San Franciscaanse buurten, naar Wishermans Warf en Pier 39. Toen weer terug gelopen en lekker italiaans gegeten en vervolgens vroeg gaan slapen na deze lange dag. De nacht was niet erg rustig want ik kan niet zo goed tegen geluid om me heen als ik wil slapen, maar helaas lag het hotel aan een drukke straat en snurkt papa een beetje.

Zaterdag om 7 uur al wakker door het tijdsverschil met Texas (-2 uur). We zijn weer naar Fishermans Wharf gegaan, de boulevaard en daar een gezond ontbijtje gegeten. We zijn doorgereden naar de o-zo-beroemde brug, maar het was bewolkt, winderig en koud dus dat was geen pretje. Maar wel spectaculair mooi! Daarna op het eiland dat de brug met SF verbind rondgereden en van de mooie natuur genoten! Hierna doorgegaan naar Lombard street, een beroemde zigzag straat en daar wat meer toeristische foto\'s gemaakt. Toen was het tijd voor een middagdutje voor papa die inmiddels 55+ is, en ik heb maar gewacht tot ik me dood verveelde en hem vervolgens weer wakker gemaakt. We moesten even geld pinnen, maar zijn pasjes deden het niet maar na een uurtje eindelijk geld binnen gehaald! We zijn naar het nieuwe downtown gedeelte gelopen via Chinatown wat erg leuk was om te zien. Het nieuwere gedeelte had vooral veel hoge gebouwen en winkels, dus even rondgelopen maar papa houdt niet zo van winkelen dus besloten we met de beroemde kabeltreintjes terug naar het hotel te rijden. Toen nog even koffie gedronken in Cafe Trieste, en beroemd cafeetje waar beroemde muziekanten vroeger kwamen, en daarna lang opzoek geweest naar een restaurant zonder dronken mensen (er was een festival aan de gang) en daardoor kwamen we terecht in een boliviaans veganistisch restaurant. Ook een nieuwe leuke ervaring! Vandaag maar slaappilletjes en oordopjes aangeschaft.

Zondag was het vaderdag, dus papa eerst een klein cadeautje gedaan: een t-shirt met daarop: \'\'Don\'t mess with thisTexas dad\'\'. Daarnaons hotel om half 9 verlaten om de reis voort te zetten. Eerst weer evennaar de beroemde Golden Gate Bridge gereden omdat vandaag wel de zonscheen, dus konden we betere foto\'s nemen! Daarna zette we onze reis voort richting het zuiden via de beroemdehighway 1.We hebben vandaag veel gereden, maar het was MOOI. Ik heb nog nooit zoveel mooie natuur uren achter elkaar gezien. Het was een kustweg met zee aan de ene kant, bergen aan de andere kant en een strak blauwe lucht. Eind vd ochtend gestopt bij een taartenboerderij, dat was een soort biologisch winkeltje in een boeren schuur, dus daar maar een boeren taartje geproeft met een kopje koffie in het zonnetje. Daarna weer verder gereden, en gestopt in Santa Cruz en over het strand en over de boardwalk, zo\'n typische Amerikaanse pier gelopen en een drankje gedronken. Hierna weer verder gereden om vervolgens te stoppen in een ander schilderachtig plaatsje genaamd Carmel. Dit is Het Gooi van California, maar het strand was meer prachtig dus daar even een zelfgesmeerd stokbroodje gegeten. Na onze stop hier weer doorgereden en kwamen we eind van de middag door een prachtig engroot nationaal park gereden genaamd Big Sur, en zijn gestopt voor een drankje bij Nepethe. Dit restaurant had een geweldig uitzicht over een deel van het bos en de zee. Echt prachtig!

Hierna moesten we nog 3 uurtjes langs de kust en kliffen rijden, wat natuurlijk 100 mooie foto\'s opleverden. \'s Avonds kwamen we eindelijk in het eerst echte plaatstje uit, genaamd San Simeon en daar maar een hotel geboekt.

Maandag ochtend vertrokken we weer om half 9, en in het volgende plaatsje Cambria gestopt voor ontbijt bij een bakkertje. We hebben vooral veel gereden deze dag. Wel nog even gestopt bij Pismo Beach en gestopt bij Lake Cachuma voor een mislukte wandelpoging. We zijn daarna maar weer op pad gegaan en even later gestopt bij het beroemde Santa Barbara en daar van het heerlijke weer genoten en op het strand gelegen en een drankje gedaan. \'s Avonds zijn we doorgereden tot aan Camarillo,CA volgens mij en hebben we daar in een weghoteletje geslapen.

Dinsdag ochtend optijd eruit en naar Los Angeles gereden! Hartstikke leuk want dit is de plek waar al mijn series (90120, Totally Spies, The Hills, etc) worden opgenomen en nu had ik ook eindelijk de kans om het te bekijken! Het verkeer stond al lekker vast, maar we zijn er toch halverwege de ochtend aangekomen. We waren in het echte downtown gedeelte en daar wat rondgelopen, een cathedraal bezocht, Grand Central Market, meer rondgelopen en een Starbucks gedronken. Daarna een poging gewaagd om een soort park te bezoeken, maar na een uur in de file en 10 omleidingen het nog niet gevonden te hebben besloten we om te keren en naar Venice Beach te gaan. Venice Beach staat bekend om dat het een echte freakshow is met de raarste dingen overal te zien, dus na 10 minuten maar een terrasje gepakt en van een wijntje genoten. Hiena mijn best gedaan om via een app een goedkoop hoteletje te vinden, wat gelukt was. Helaas 1 minuut na het inchecken ontdenkten we dat we1 meter onder de landingsbaan van L.A.X. oftewel het vliegveld zaten, met zo veel herrie elke 10 minuten dat je elkaar binnen niet kon verstaan. Gelukkig stopten ze wel met vliegen \'s nachts.

Woensdag ochtend niet terug naar downtown Los Angeles, maar nu naar de wijken noord ervan, genaamd Hollywood en Beverly Hills! Oftewel het thuis van alle beroemde mensen, het wijkje waar alle mega miljardairs te vinden zijn en waar je een boete krijgt als je je tuin niet gemaaid hebt. We liepen eerst gelijk de beroemste straat op: the walk of fame. Die straat met alle sterren-stoeptegels waar elke beroemdheid eentje heeft liggen. Papa en ik besloten gelijk een tour door deze wijken te nemen aangezien het ons goedkoper werd aangebodem omdatwe helemaal uit Nederland kwamen. Dit was een ultra-toeristische activiteit, maar oh zo leuk! We kregen een tour door Hollywood zelf met alle beroemde punten, beroemde straten zoals Sunset Boulevard en Mulholland Drive en we kregen een tour door de buurten waar alle beroemde mensen wonen, dus nu weet ik wel mooi waar Bruno Mars woont, waar Micheal Jackson\'s oude huis, waaralle Playboy Bunnies zich vermaken met Hugh Hefner, waar Jennifer Lopez haar kindjes opvoed, waar Justin Biebs binnenkort gaat intrekken en nog veel meer. Ook nog gestopt voor een foto met het Hollywood teken op die berg, maar helaas niet erg zichtbaar op de foto\'s. Na deze geweldige toer in het busje hebben papa en ik samen nog over de Hollywood boulevaard gelopen en nog meer voor toerist gespeeld. Hierna had papa wel weer genoeg van alle steden en zijn we richting het oosten richting de volgende staat Nevada gereden. \'s Nachts vlak voor de grens nog een laatste nachtje in Californie geslapen in een stadje genaamd Victorville, in een hotelletje waarvan de eigenaar een oud Indaas mannetje was en vroeg of ik de man kende die zijn vinger in de dijk in Nederland had gestoken om de overstroming te voorkomen.

Donderdag was het dan tijd om na 6 dagen California de staat te verlaten naar de wat meer woestijn achtige staat Nevada. We hebben de hele ochtend gereden door een soort woestijn, maar met net zo veel verkeer als downtown LA. Begin van de middag kwamen we aan in Sin City, also known as Las Vegas. Dit was weer een hele nieuwe omgeving en sfeer, maar dat was er zeker niet minder op. We hadden gekozen voor hotel The Orleans, een hotel met 21 verdiepingen en ontelbaar veel kamers met een onwijs groot casino op de begane grond. Gelukkig sliepen we op de 16e verdieping, zodat ik eens een nachtje geen verkeer of schreeuwende mensen op straat kon horen en een goed nachtje zou kunnen doorslapen. Maar goed, na het inchecken even koffers in onze kamer gezet na een aantal keren verdwaald geweets te zijn in dit immense hotel. Hierna besloten we de gratis shuttle te pakken naar where it all happends: The Strip. De beroemste straat in Vegas. Dit is de straat met de neppe eiffeltoren en Lady Liberty, alle palmbomen, het Caesers Palace en de Bellagio Fountains en alle showgirls. Oftewel genoeg om te zien en om ons een paar uurtjes te entertainen. We hebben rondgelopen, we zijn wel is waar in een winkelcentrum geweest en veel foto\'s gemaakt. Het was wel bloedje heet buiten, rond de 38 graden, dus niet veel buiten rondgelopn maar veel verkoeling gezocht. Het viel me op dat hier ook heel veel zwervers waren, net als in alle andere grotere steden waar we waren geweest afgelopen dagen. Ik voelde me echt onwijs schuldig over dat ik geen eten oid bij me had dat ik aan ze kon geven. Vooral toen er een vrouw langs de weg zat met een boordje: \'\'Pregnant and hungry, anything is welcome\'\' ik wilde zo graag ietes geven! Ik had alleen niks behalve mijn mobiel en pinpas bij me... Ik denk dat mijn volgende lange reis een goede-doel reis wordt!

\'s Avonds naar de Bellagio Fountains geweest die elke 15 minuten een \'show\' hebben waar de fonteinen op de maat van de muziek spelen en een high light van Vegas. Hierna besloten we de shuttle te pakken om terug naar het hotel te gaan om maar eens even aan het echte werk te beginnen: gokken. Jammer genoeg had geen van beide ooit gegokt en is het gebleven bij toekijken hoe andere mensen geld verloren en andere alles wonnen terwijl wij een drankje dronken. Hierna besloot ik dat ik wel echt graag wilde gokken en heb ik maar zo\'n fruit automaat uitgeprobeerd en 7 dollar verloren en 0 gewonnen. Hierna besloten we dat het bed tijd was voor ons, terwijl alle omaatjes en gangsters beneden de hele nacht door gokten en alle jongeren de hele nacht in de meest geweldigste clubs feestten. Hier moet ik dus nog een keertje terug naar toe als ik weet hoe ik moet gokken en oud genoeg ben voor een Amerikaanse club.

Vrijdag ochtend wakker na een heerlijk nachtje geluidloze slaap. Om een een of andere reden was ik de hele dag heel duf en moe, en hebben we niet zoveel gedaan. We zijn naar een rustig gedeelte van Vegas gegaan en rondgelopen in een winkelcentrumpje en boodschappen bij Walmart gedaan. We besloten maar om Vegas te verlaten en doorgereden naar onze volgende stop voor aankomende nacht. Onderweg zijn we gestopt bij Hover Dam, een beroemde dam op de Colorado River diede staten Nevada en Arizona scheidt. Hier weer even voor toerist gespeeld, maar ik had al een paar dage onwijs pijnlijke voeten (denk aan blaren, ontstoken splinter wond, etc) dus na 3 stapjes in 40 graden wilde ik eigenlijk liever huilen en binnen zitten dus zijn we na een uurtje weer doorgereden naar Kingman. Papa eerst even meegenomen naar Cracker Barrel (alleen de echte cowboys en farmerseten hier) en daarna terug naar Motel 6. Nu geen snelweg, dronken mensen of een landingsbaan, maar vandaag een spoorweg naast het hotel! Dus duurde weer even voor ik in slaap viel.

Zaterdag zijn we naar de Grand Canyon gereden, wat ook weer 4 uurtjes duurde. Maar dan heb je wel wat. Wat een onwijs geweldig iets is dat! Echt indrukwekkend. Ik wilde graag wandelen hier met papa omdat papa daar heel erg van houdt en we nog niet echte natuurswandelingen hadden gemaakt. Dus hebben we een uurtje rondgewandel in de Grand Canyon, maar toen begaven mijn voeten het echt helemaal dus langer kon helaas niet. We hebben natuuuurlijk weer veel foto\'s gemaakt en zijn daarna naar een supermarktje daar gereden en even gezond een smoothie gedronken en fruit gegeten. Ik ben ook heel dankbaar dat ik de kans heb gehad om dit natuurverschijnsel gezien te hebben, echt heel apart maar mooi! We wilden graag doorrijden naar Flagstaf, Arizona om daar te slapen, maar toen we na 5 hotels chekcen erachter kwamen dat alle prijzen meer dan verdubbeld waren door een bierfestival daar zijn we snel doorgereden naar het gehucht Winslow een uur verderop. Dit was echt een spookstadje waar een paar illegale mexicanen,wat crystal meth addicts en wat mensen die voor de belasting vluchten wonen en dat is het wel zo\'n beetje dus dit was ook weer een interessant dorpje. Maar wel lekker geslapen.

Zondag was helaas de eerste dag aangebroken van heeeel veel rijden. Vanaf nu zaten we in midden/westArizona en moesten we nog 16 uur naar het westen rijden om in Denton, Texas aan te komen dus moesten we even doorkachelen twee dagen lang. Dus zondag rond een uurtje of tien vertrokken en na een dagje rijden door Arizona en New Mexicokwamen we rond etenstijd aan in Amarillo, Texas en hebben we daar natuurlijk eerst weer een hotel uitgezocht en daarna zijn we Thais gaan eten.

Maandag was onze laatste dag rijden, dus na een (vies)ontbijt in het hotel weer vertrokken om door het verschrikkelijk lelijke en saaie west Texas naar het mooie mid-oost Texas te rijden. Dit was weer een paar uur rijden, maar dan kwamen we toch echt rond 4 uur aan in Denton. Eerst even snel naar de winkel om een bos bloemen en Prosecco voor Karmen en Nate te kopen en toen doorgereden naar wat ik afgelopen jaar (en voor altijd) mijn thuis kan noemen: 3709 WIndsor Parkway, Corinth. Toen we net voor het huisparkeerden en al onze troep de auto uit sjouwden kwam Karmen ook net aangereden en werden we meer dan warm onthaald door haar. Ze had al koekjes gebakken voor ons en was helemaal blij toen we er waren. En toen gebeurde wat ik in het begin van dit verhaal al zei: ik kwam thuis. Toen ik binnenliep rook ik de geur van het huis, de geur die ik rook toen ik hier voor de eerste keer in augustus ook rook en het speciale gevoel dat door mijn buik borrelde en Karmen die met een grote glimlach alles van je wil weten hoe alles gegaan is. Trots kon ik papa laten zien dat ik hier woonde en hoe geweldig alles ik hier vind. Na een vers koekje en een rondleiding aan papa gegeven te hebben, zat Karmen al vol metplannen wat we allemaal vandaag nog moesten doen, dus gingen we gelijk weer op pad. Iets wat me weer aan het begin deed denken van toen ik hier kwam, ik voelde me hierdoor niet als een gast die niet weet wat je nou moet doen, ze zorgt ervoor dat je je gelijk opgenomen voelt en je geen moment hebt om je je eenzaam te voelen op je kamer maar op pad bent en wat ziet van de omgeving. Of eigenlijk heeft ze dit het hele jaar gedaan (als je een trouwe volger van mijn verhalen bent dan weet je wel wat ik bedoel), en dit maakte me alleen nog maar blijer/verdrietiger/trotster oftewel emotioneler, maar gelukkig geen traantje gelaten. We zijn door Denton gerden en even een tour gegeven. Hierna zijn we naar Nate\'s werk gegaan in Denton (waar ik tot grote schaamte nog nooit was geweest, alleen in twee andere vestigingen) en daar even in een paar showmodel campers gekeken en toen even met Nate en een paar medewerkers gekletst. Hierna hebben we gegeten bij een pizza restaurant met zijn vieren, want Meryn is helaas op kerkkamp tot vrijdag en Maci heeft de hele zomer elke ochtend school dus zit gewoon in College Station. \'s Avonds mijn koffer omgekieperd in mijn kamer die helemaal keurig was opgeruimd door Karmen afgelopen week,maar nu al leek alsof er een bom was ontploft.Dus maar is wat wasjes gedraaid en daarna lekker in mijn eigen bedje gedoken.

DInsdag ochtend werd ik in mijn eigen kamertje wakker en hebben papa, Karmen en ik buiten op de patio ontbeten met de yoghurtjes met fruit en muesli er in en eenvers gebakken muffin. Allemaal klaargemaakt door Karmen. Ik kan er echt niet over uit wat een schat het toch is! Na daar een tijd te hebben gezeten werd het alweer heel warm(35+) en zijn we ons gaan klaarmaken voor een dagje Dallas. Met zijn drieen zijn we naar Dallas gereden waar we eerst gingen lunchen in Deep Ellum, een soort street-art funky buurtje. Daarna even de boeren markt bezocht en daarna naar de plek waar John F. Kennedy was neergeschoten weet ik veel hoe lang geleden. Dit was op een plein in Dallas, en alle 50+ mensen kunnen zich dit misschien wel herinneren. Maar goed, daar even bij het monument gekeken en er stond een man op de straat met een theorie dat het niet Lee Harvey Oswald was maar iets anders, dus daar even naar geluisterd en toen naar het Kennedy museum gegaan, In dit museum loop je rond met een koptelefoontje en wordt er bij elke foto van Kennedy aan de muur een verhaal verteld. Maar mijn concentratievermogen begaf het na 45 minuten dus ben ik op een bankje gaan zitten mensen kijken en gewacht tot papa en Karmen klaar waren. Die kwamen ook voortijdig aanlopen omdat ze geen zin meer hadden om naar alles te luisteren. Weten we tenminste van wie ik het heb. Na dit museum bezoek helaas wel een boete gehad voor parkeren op een straat waar het niet mocht..

Toen zijn we doorgereden naar een hotel dat Karmen ons wilde laten zien waar je gaaf uitzicht hebt, maar die verdieping was gesloten dus hebben we alle drie een drankje gehaald en mochten we op het exclusieveterras bij de infinity pool zitten! Dus ik voelde me helemaal belangrijk en rijk. Na het drankje op was had Karmen een speciaal restaurant op de planning staan, een restaurant waar ze een jazz avond hadden omdat papa had gezegd dat hij van jazz houdt! Echt lief bedacht. Daar aangekomen was er valet parking, dus voelde ik me alweer rijk en belangrijk (ben ik beiden natuurlijk niet helemaal helaas), maar was wel grappig. \'s Avonds thuis aangekomen even tv gekeken op de bank maar iedereen was moe dus na 20 min. was ik alleen overgebleven.

Woensdag was papa\'s laatste volle dag in Amerika en hebben we \'s ochtends weer op de patio ontbeten met wat Karmen vandaag weer had klaargemaakt. Hierna besloot ik dat papa en ik gingen wandelen in het bos achter het huis, want ik wilde toch nog dat papa een keer echt kon wandelen. Dus hebben we een uurtje gelopen, maar het was bijna 40 graden en mijn hiel is ontstoken dus helaas. Hierna gelijk het zwembad ingesprongen voor verkoeling en even gezont. Karmen kwam later thuis met Jessie en Anton, en Anton had kennelijk verbaasd gevraagd aan Karmen hoe het kan dat ik nu weer terug ben, want ik had hem gezegt dat ik terug zou komen als hij groter en ouder is, maar hij is nog steeds 7... Haha! We zijn in de middag naar mijn school Guyer gereden en papa een rondleiding gegeven, en daarnawilden wepancakes als lunch eten omdat papa dat moest proberen in America, dus naar IHOP geweest voor lunch.Hierna Jessie en Anton afgezet bij grandma, dus heeft papa haar ook gelijk ontmoet.

Hierna zijn we naar Fort Worth gereden, het downtown gedeelte. Ik had dit gedeelte ook nog nooit gezien! Maar we zijn daar niet zo lang geweest. Toen zijn we naar de Stockyard gereden, het cowboy dorp gedeelte waar ik al vaker ben geweest. Karmen had papa en mij afgezet en zij was Nate van zijn werk in Fort Worth gaan halen. Na een uurtje hadden we afgesproken in een speciaal restaurant waar Nate graag met ons heen wilde. Dit was kennelijk van een beroemde tv kok. Dit was een hele nieuwe ervaring! Ik heb een kangoeroeen krokodil geproeft, een ander soort dier waar ik zelfs nog nooit van had gehoord en allemaal andere rare gerechten. Was wel leuk om een keer geweest te zijn, maar geef mij maar een beetje groenten met vegatarishce burger.

Om het nog gekker te maken zijn we hierna naar Billy Bobs gegaan, de world\'s largest honky tonk. Ik ben hier al vaker geweest om de countrydansen, maar het is alleen leuk op donderdag/vrijdag of zaterdag avond als alle studenten er zijn. Vandaag waren ern misschien 10 andere 40+ koppels en dat was het dus waren wij binnen 15 minuten weer weg.

Donderdag ochtend vroeg door papa wakker gemaakt want we moesten even naar de winkel voor een afscheidscadeautje dat ik wilde kopen voor Karmen en Nate, dus had ik papa nodig om me naar de winkel te rijden ookal ga ik het pas over een paar dagen geven. Toen we weer thuis kwamen moest ik snel nog dingen inpakken want papa neemt alvast een grote roze koffer mee, en een handbagage koffer vol met kleren, fotoboeken en schoenen. Ik heb zoveel spullen opgespaard afgelopen tijd dat ik nooit alles in me eentje mee kan krijgen dus ben blij dat papa wat mee heeft genomen. Hierna kwamen we erachter dat onze huurauto moest worden afgezet op een ander vliegveld dan waar papa uit vliegt, dus daar heb ik even voor zitten bellen maar dat ook mooi geregeld. Wat ben ik toch volwassen.

EInd van de ochtend gingen papa, Karmen en ik dus naar het vliegveld en hebben eerst onze huurauto afgeleverd en toen bijKarmenin de auto gesprongen, daarnaalle bagage ingecheckt voor papa en daarna zijn we gaan lunchen omdat we veel tijd over hadden. Na de lunch hadden Karmen en ik papa afgezet op het vliegveld en afscheid genomen van papa, maar ik zie hem over 5 dagen weer dus dat was gelukkig geen moeilijk afscheid.

Karmen wilde daarna nog wat doen, dus zijn we naar een winkelgebied gereden. Maar ik heb echt geen ruimte over in me koffer, dus heb niks gekocht helaas. Thuis ben ik achter de computer geploft omdat ik alweer tienduizend dingen moet regelen voor ik naar Nederland kom, zoals tandarts afsrpaak, mijn oude werk terug krijgen, een fiets kopen, telefoon abonnement, etcetera. Maar eigenlijk moet mama het meeste regelen en heb ik haar gemaild en haar verteld dat ze dat moet regelen voor me omdat ik dat vanuit hier niet kan haha... Ik hou van je mam. Karmen vroeg of ik naar de film wilde, en dat wilde ik wel! Dus hebben we samen Now You See Me gekeken in een bioscoop waar je aan een soort van tafel zit en je eet ook avondeten, dus dat was leuk om te doen! En hierna kwam ik thuis om 9 uur en ben ik nu alweer 2,5 uur bezig om dit te typen en foto\'s te uploaden.

Dit waren dus twee geweldige weken, ik heb zoveel mooie natuur gezien en heel veel tijd met papa natuurlijk doorgebracht na al die tijd. Maar dus ook een keiharde reality klap gehad waardoor ik nu helemaal geen zin heb om nog weg te gaan hier uit dit geweldige gezin die mij met open armen heeft ontvangen en mij altijd in alles heeft gesteund en er voor mij was. Ik ben blessed, zoals de Amerikanen dat zouden zeggen, om hier te hebben mogen wonen en ik kan trots zeggen dat Denton, Texas mijn thuis is en de McClains mijn tweede gezin zijn!

Over een weekje komt er denk ik nog een laatste blogje over mijn laatste 4 daagjes in de States voor nu, en mijn eerste daagjes in Nederland.

Weer bedankt voor het lezen, als je het tot aan deze blog hebt volgehouden ben je een held. En voor de laatste keer:

Tot volgende week. Liefs uit Texas.

- Foto ruimte is vol, alle foto\'s van afgelopen weken staan op mijn facebook en voor iedereen zonder facebook: volgende week kan ik je 12783214021391 foto\'s in Nederland laten zien.